Thuis voelen

Maar als we voor de Ameide-flats staan verandert het gesprek acuut: “Ik wil het vandaag eigenlijk helemaal niet over onze huizen hebben,” vertelt Sievers. “’Tuurlijk, alles waar we het net over hadden is belangrijk. Maar we willen de mensen geen huis aanbieden, maar een thuis. Dat is veel meer dan een keuken, zonnepaneel of dakisolatie. We willen dat onze bewoners zich thuis voelen in hun huis, buurt en wijk. Dat is geen loze kreet, daar investeren we samen met onze partners ook écht in. Met buurtbeheerders en wijkadviseurs leggen we contact met de bewoners.”

Aansluiten
Vandaag sluiten we aan bij Kim, Renate en Huub die namens Woonpartners aanbellen bij bewoners van de Ameide-flats. Sievers: “We weten dat in deze flats in het centrum veel oudere huurders wonen en ook dat eenzaamheid bij ouderen vaak een issue is. Het is nu de week tegen de eenzaamheid. Daarom bellen we aan met een zakje bonbons voor de mensen. We adviseren ze om een buurman of -vrouw op de koffie uit te nodigen en samen een bonbon te eten. Daarnaast krijgen de mensen een boekje met allemaal activiteiten voor 55-plussers in Helmond. Ik neem ook wat woningen voor mijn rekening.” Verraste bewoners doen open. Sommige houden het bij een kort praatje aan de voordeur, anderen zetten koffie en schuiven er een stoel bij.”

Voordeur
Officieel gaat de zorg van Woonpartners voor de mensen tot aan de voordeur, legt Bas Sievers later uit. “Maar achter de voordeur gebeurt natuurlijk ook veel, wat het woongeluk bepaalt. Daar zitten bijvoorbeeld mensen zonder sociaal netwerk of mensen die een zorgvraag hebben, maar niet weten aan welke deur ze daarvoor moeten zijn. Wij hebben daar officieel geen rol in. Wij zijn een woningverhuurder en geen sociaal werker. Maar tegelijkertijd zijn we wél heel veel in de buurten en wijken en zien en horen we daar veel. Onze rol is dan om het luisterend oor te zijn en om mensen met een zorgvraag de weg te wijzen naar de juiste zorg. Al onze mensen zijn erop getraind om te luisteren en signalen op te pikken. We hebben de oplossing in de meeste gevallen niet zelf, maar weten wel waar die te vinden is.”

Woonpartners heeft veel en goed contact met partners als Zorgboog, Savant, ORO, LEV Groep, SMO en GGD/GGZ. Daarnaast is er intensief contact met de gemeente, waar iedere wethouder een eigen wijk onder zijn of haar hoede heeft. “Al die contacten kunnen en willen we inzetten voor onze huurders, want samen met deze partners kunnen we meer.” Bas heeft weer aangebeld en wordt met zijn bonbons en boekje uitgenodigd om een kopje koffie mee te drinken op het zonnige balkon. Het gesprek gaat over de sociale contacten in de flat en dan ook ineens weer over de douche, die na de verbouwing minder fijn is geworden, volgens de bewoonster. Het heeft niets met de week tegen de eenzaamheid te maken, maar: hoe vaak krijg je nou de directeur op de koffie?

Bas Sievers maakt een foto van de douche en zal daar zeker achteraangaan. “Maar, we zijn dus niet alleen van de stenen,” benadrukt hij nog eens. “Dat is heel belangrijk. We worden met elkaar steeds ouder en helaas is het zo dat het sociaal netwerk van ouderen minder sterk is. Mensen die alleen wonen, wonen ook steeds langer alleen. Daarom investeren we flink in onze buurtbeheerders en wijkadviseurs. Vroeger lieten we die, in het kader van hún werkplezier, rouleren over de wijken. Dat doen we niet meer: het feit dat onze mensen de buurt kennen en dat de buurt onze mensen kent, moeten we koesteren. Deze mensen zijn echt heel belangrijk.” De laatste woorden spreekt hij hard genoeg uit, zodat Kim, Renate en Huub ze ook horen. De groep gaat alweer een volgend portiek binnen voor meer bonbons, meer verhalen en meer contact